یاد گیریم که..... -با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند. -با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه میکند. -از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید. -تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم. -از «از دست دادن» نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است. -بیشتر را بر کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن منفعت ما در سبکباری است. -کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرفهایی است که برای نهفتن داریم، نه برای گفتن. -از سرعت خود بکاهیم، که آنان که سریع تر می دوند، فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند. -دیگران را ببینیم، تا در دام خویشتن محوری، اسیر نشویم. -از کودکان بیاموزیم، پیش از آن که بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت نظر یادت نره!!!. |